De aangekondigde workshops zijn net achter de rug, maar er staat er al weer eentje gepland in december. En deze maal op vraag van een deelnemer zelf! Plus: Hij zit op 1 plaatsje na al vol!
Een mooier compliment kun je eigenlijk niet krijgen!
En het is meteen ook een bevestiging dat het Scrappiness-virus toch wel aanslaat, ondanks dat veel mensen wat angst hebben om er aanvankelijk mee te beginnen.
Toegegeven: Een Scrapbookalbum ziet er indrukwekkend uit en het is ook niet meer dan normaal dat het je ergens wat schrik inboezemt. Want, en dat hoor ik zo vaak, niet iedereen is even handig. Maar dat geeft ook helemaal niet! De workshops van Scrappiness staan namelijk niet alleen voor het maken van een uniek product, maar ook voor de goede begeleiding en het versterken van je eigen handvaardigheid.
Een ander ietsje: er komt véél meer bij kijken dan de meesten hadden gedacht! Het werken met het vouwbord, de trimmer, de manier van meten, het knippen, het plakken, het bevestigen van losse elementen, het nadenken over de lay-out… Hier schrokken de meesten toch van. Gelukkig wel in de positieve zin
Wat ook erg hard opviel was de stilte, de concentratie van iedereen. Het even enkel en alleen bezig zijn met een product, zonder ook nog maar ergens anders aan te denken. En het enige dat ik daar dan op kan zeggen is: WELKOM IN MIJN WERELD
De belangrijkste les, die ik voor mezelf heb geleerd, is het inschatten van de tijd. Eerlijk toegegeven: ik had echt gedacht dat 4 uurtjes wel voldoende zouden zijn, maar… Dat is tot nu toe nog niet gelukt! Ondanks dat ik elke keer al wat meer had voorbereid.
Wie pas begint te scrappen heeft gewoon tijd nodig. En niet omdat ze er niet handig genoeg voor zijn. Integendeel zelfs! De tijd sluipt hem vooral in het leren werken met het materiaal: hoe werkt het vouwbord, hoe houd ik mijn vouwbeen vast, hoe hard mag ik drukken, hoe hanteer ik de trimmer, hoe voelt het papier aan, hoe werkt dat precies met die inches…? Als starter komt er zo veel nieuwe informatie op je af en daar heb je gewoon tijd voor nodig.
Als lesgeefster deed het me wel enorm veel plezier om te horen dat iedereen graag terug wilde komen om het album af te werken. Maar de grootste vreugde haalde ik vooral uit het zien groeien van de vaardigheid bij de deelnemers! Het was echt ongelooflijk met welk gemak ze een tweede maal omsprongen met het materiaal! Zo zie je maar: je bent nooit oud genoeg om te leren.
Vooraleer ik dit blogbericht afsluit, wil ik graag mijn deelnemers bedanken!
Want dankzij jullie enthousiasme en feedback kan ik werken aan nieuwe formules en in de toekomst ook aan een betere inschatting van de tijd ;)
Lieve groetjes,
Maureen van Scrappiness
Reactie plaatsen
Reacties